Ponad 60 wikimedian z regionu Europy Środkowej i Wschodniej spotkało się na początku września w Estonii, aby wymieniać się pomysłami i doświadczeniami podczas konferencji Wikimedia CEE Meeting 2015. Była to czwarta – i największa – konferencja tego typu.
Konferencja, organizowana przez estońskich wikimedian, odbyła się w niewielkim ośrodku w pobliżu Voore. Zorganizowana była w ten sposób, by uczestnicy mogli jak najlepiej skupić się na pracy merytorycznej. Cicha i odosobniona lokalizacja zapewniała im spokój i skupienie, a usytuowanie sal konferencyjnych i zaplecza noclegowego i gastronomicznego w ramach jednego ośrodka umożliwiły wdrożenie programu obrad, trwającego od rana do późnego wieczora.
Takie ramy czasowe pozwoliły na zbudowanie bardzo intensywnego programu. Składały się na niego panele i warsztaty, podzielone na dwie równolegle odbywające się ścieżki. Bloki tematyczne obejmowały m.in. takie zagadnienia jak: wsparcie wolontariuszy, kontakty z mediami, konkursy fotograficzne, problem gender gap, narzędzia techniczne i projekty edukacyjne. Było różnorodnie z kilku punktów widzenia – zarówno jeśli chodzi o tematykę, model uczestnictwa, jak i stopień skomplikowania zagadnień (poziom organizacji, na jakim zagadnienia się rozgrywały). Nawet, jeśli część prezentacji miała formę wykładu, a nie warsztatu, to dyskusja po każdym wystąpieniu (i rozmowy w kuluarach) pozwalały poznać nie tylko punkt widzenia prelegenta / jego organizacji macierzystej. Kilkakrotnie sprawowano tak ciekawe panele, że nie wiadomo było, na który się wybrać – a zapis wideo udostępniono tylko w jednej sali. Cóż – materiał wideo nie rekompensuje jednak uczestnictwa na żywo, a nawet te subiektywnie „słabsze” panele warto byłoby zobaczyć – komentuje Wojciech Pędzich.
Stypendyści z Polski (stanowiący najliczniejszą reprezentację wśród różnych grup biorących udział w konferencji) również przyczynili się do wzbogacenia programu:
- Zarządzanie i organizacja pracy O tym jak za pomocą prostych narzędzi kierujemy zadaniami i pracą, opowiadał Tomasz Ganicz. Wojciech Pędzich natomiast dzielił się tym, czego nauczyliśmy się podczas profesjonalizacji Stowarzyszenia.
- Część techniczna Dzięki Markowi Stelmasikowi uczestnicy zapoznali się z działaniem bota służącego wyszukiwaniu niedziałających internetowych źródeł w hasłach Wikipedii.
- Kontakty z mediami Natalia Szafran-Kozakowska i Krzysztof Machocki podzielili się swoimi doświadczeniami w opanowywaniu kryzysów medialnych na Wikipedii i wskazali najczęstsze problemy i wątpliwości.
- Konkursy fotograficzne – Tomasz Ganicz dokonał podsumowania i przeglądu konkursów organizowanych w ramach ruchu Wikimedia
- Programy edukacyjne Krzysztof Machocki przekonywał, że z nastolatkami o Wikipedii rozmawiać nie tylko można, ale wręcz trzeba. I mówił w jaki sposób to robić.
- Współpraca międzynarodowa – o naszym projekcie „Rok obrzędowy z Wikipedią” i o jego potencjale międzynarodowym mówił Tomasz Ganicz
- Wsparcie wolontariuszy Michał Buczyński opowiadał o naszym innowacyjnym programie współpracy z NBP, a Natalia Szafran-Kozakowska przekonywała, że dziękowanie może być potężnym narzędziem motywacyjnym.
To ostatnie wystąpienie Natalia zakończyła rozdaniem uczestnikom pocztówek, które mogli wykorzystać do podziękowania innemu edytorowi. Pocztówki cieszyły się tak dużym powodzeniem, że organizatorzy zdecydowali się dodrukować ich więcej, co spowodowało całą lawinę wzajemnych podziękowań.
– Obserwowanie jak wikimedianie dziękują sobie nawzajem było bardzo poruszające. Można było zobaczyć na żywo, że „wikilove” to nie tylko pusty slogan, że mimo, że jesteśmy bardzo różnorodną społecznością, wspieramy się wzajemnie we wspólnej misji dbania o wolną wiedzę, że pomagamy sobie nawzajem i inspirujemy się oraz że mamy dużą potrzebę wyrażania za to wdzięczności – twierdzi Natalia Szafran-Kozakowska.
Po zakończeniu części merytorycznej, uczestnicy mogli wziąć udział także w wydarzeniach towarzyszących –Dużym powodzeniem cieszyło się Wikidojo – gra, w której uczestnicy rotacyjnie tworzyli nowe hasło dla anglojęzycznej Wikipedii, w tym jeden jako piszący (pilot), a drugi jako doradca (II pilot). Świetna sprawa, by odkryć na nowo radości edytowania, zauważyć jak bardzo niedrużynowa jest to czynność (każdy autor dyktatorem!) oraz zobaczyć KTO kasuje nasze edycje! – opowiada Michał Buczyński – Niezapomnianych wrażeń dostarczył też koncert w wykonaniu Teele i Kaarela, w tym wspomnienie obchodzącego tego dnia 80. urodziny wielkiego estońskiego kompozytora, Arvo Pärta.
Konferencja była niezwykle udana, zdaniem Michała Buczyńskiego, dzięki dobrze opracowanemu programowi i optymalnej liczbie uczestników, była pod wieloma względami znacznie bardziej praktyczna niż większe międzynarodowe konferencje.
Zdanie to podziela Tomasza Ganicz – Stosunkowo mała skala konferencji powoduje, że ma ona inny, bardziej ludzki i osobisty wymiar niż Wikimania czy Wikimedia Conference w Berlinie. Jest czas poznać praktycznie wszystkich uczestników, którzy na czas konferencji stają się jedną, dużą rodziną, i choć pochodzą z bardzo różnych kultur, dzięki dawniejszym i współczesnym powiązaniom historycznym są do siebie w jakimś sensie podobni.
Dodatkowe informacje
